ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΔΕ ΛΙΔΩΡΙΚΙΟΥ

Η δημοτική ενότητα Λιδωρικίου βρίσκεται ανάμεσα σε Γκιώνα και Βαρδούσια. Περιλαμβάνει 17 χωριά με συνολικό πληθυσμό 3.388 άτομα και πρωτεύουσα το ιστορικό Λιδωρίκι. Τα χωριά με αλφαβητική σειρά είναι:

Το Λιδωρίκι ορίστηκε πρωτεύουσα της Επαρχίας Δωρίδος, του Νομού Φωκίδος, από το 1833 και από το 1836 πρωτεύουσα του Δήμου Αιγιτίου. Οι πρώτες αναφορές γίνονται στα Βυζαντινά χρόνια. Στον κατάλογο των Επισκοπών, ο Λέων ο Σοφός (886 – 912 μΧ.) αναφέρει και την Επισκοπή Λιδωρικίου, που υπαγόταν στη Λάρισα. Αναφέρεται επίσης και από τον Επίσκοπο Καισαρείας Αρέθα (850 – 932 μ.Χ.). Για την προέλευση και την ορθή γραφή της ονομασίας “Λιδωρίκι” έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά. Επικρατέστερη άποψη είναι ότι προέρχεται από τη λέξη «Λιμοδωριείς – Λιμοδωρίκιος». Πριν από το 1955 παρουσιάστηκε με τη γραφή Λιδωρίκιον και το έτος 1955 επανήλθε στη γραφή “Λιδωρίκιον” όμως στα μεταγενέστερα χρόνια επικράτησε η γραφή Λιδωρίκι που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Αθέατο από τη θάλασσα, κρυμμένο στο πλούσιο ρουμελιώτικο ανάγλυφο σε υψόμετρο 550 μέτρων, το Λιδωρίκι ζει εδώ και αιώνες με την ανάσα των κορυφογραμμών. Στην αγκαλιά των βουνών του βρίσκεται προστατευμένος ο κυριότερος ταμιευτήρας νερού υδροδότησης της πρωτεύουσας, ενώ οι αμέτρητες φυσικές ομορφιές της περιοχής δεν αφήνουν ασυγκίνητο τον επισκέπτη. Αδιαπέραστα ελατοδάση, αλπικά λιβάδια και γάργαρα ρυάκια που διασχίζουν καταπράσινες κοιλάδες στολίζουν τον τόπο που πρόσφερε στέγη και ασφάλεια σε μερικές από τις ιστορικότερες κοινότητες της Ρούμελης.

Πρωτεύουσα σήμερα του Καλλικρατικού Δήμου Δωρίδος, βρίσκεται στους πρόποδες της δυτικής πλευράς της οροσειράς της Γκιώνας. Αγναντεύει τη λίμνη του Μόρνου, τα Βαρδούσια και τις κορυφές της Γκιώνας. Πριν σχηματισθεί η λίμνη του Μόρνου (1981), οι Λιδωρικιώτες καλλιεργούσαν τα κτήματα της εκτεταμένης περιφέρειάς τους και παρήγαγαν επαρκείς ή και πλεονάζουσες ποσότητες σιταριού και καλαμποκιού και δευτερευόντως όσπρια. Είχαν και καλά αμπέλια κάτω προς τη Μπελεσίτσα, αλλά και στη Βελά, κοντά στη Λεύκα και το Παλαιόκαστρο. Η δυναμικότερη όμως ασχολία τους υπήρξε η κτηνοτροφία. Χιλιάδες γιδοπρόβατα τρέφονταν στη μεγάλη και κατάλληλη για βοσκή περιοχή, που συνδύαζε πεδινή έκταση και τα βουνίσια λιβάδια στη Γκιώνα. Ο ταμιευτήρας του Μόρνου όμως άλλαξε τις συνθήκες της περιοχής μειώνοντας τις εκτάσεις καλλιέργειας και βοσκής.

Αρκετοί κάτοικοι αναζήτησαν την τύχη τους στην Αθήνα με αποτέλεσμα ο πληθυσμός να μειωθεί. Διασώθηκαν μερικά κοπάδια, πρόβατα κυρίως, και με γάλατα που παίρνουν και από τα γύρω χωριά, παράγεται η περίφημη και γνωστή διεθνώς φέτα Λιδωρικίου, που εξάγεται και στο εξωτερικό. Μοναδικό και το πρόβειο γιαούρτι και ιδιαίτερα νόστιμα τα ντόπια κρέατα. Το σημερινό Λιδωρίκι είναι μια γεωκτηνοτροφική πολίχνη με μόνιμους κατοίκους, που εξακολουθούν να κάνουν το ίδιο καλά αυτό που ήξεραν και οι πρόγονοί τους, να ασχολούνται δηλαδή κυρίως με την κτηνοτροφία, αλλά και την υλοτομία και τη γεωργία και λιγότερο με το εμπόριο. Οι υποδομές στην περιοχή, μετά τη δημιουργία μικρών ξενοδοχειακών μονάδων και παραδοσιακών ξενώνων, θεωρούνται καλές και οι επισκέπτες δεν θα στερηθούν τίποτα σε ανέσεις προκειμένου να εξερευνήσουν την πανέμορφη ορεινή αυτή τοπιογραφία.

https://www.dorikiadelfotis.gr/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%bb%ce%b9%ce%b4%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%af%ce%bf%cf%85-1/